Patientverhalen en ervaringen

UIT DE BEHANDELKAMER

Op 26 januari 2023 ben ik gevallen tijdens het wandelen met de hond. De oorzaak hiervan was, dat het die ochtend flink had geijzeld. Na een bezoek aan de huisarts ben ik direct doorverwezen naar de eerste hulp in het ziekenhuis. Daar bleek al snel, dat ik zowel mijn enkel, als ook mijn kuitbeen en scheenbeen had gebroken. Aangezien alles nog gezwollen was, kon ik pas een week later worden geopereerd. Vervolgens mocht ik het 8 weken lang niet belasten.

Na een aantal weken kreeg ik fysiotherapie aan huis. Daarbij werd ik behandeld door Jelle van Fysiotherapie de Hofstraat in Aalten.. Deze constateerde al snel, dat ik erg veel vocht vasthield en koppelde zodoende ook Marloes aan mij voor Oedeem en littekenbehandeling.

Na de eerder genoemde 8 weken rust kon het revalidatieproces starten, waarbij ik alles weer stap voor stap moest leren. Van rolstoel naar krukken, krachtopbouw, balans en vervolgens weer heel voorzichtig de eerste stappen zetten. Nu na 10 maanden weer kunnen lopen en fietsen voelt geweldig.

Het was ontzettend hard werken maar met de fantastische hulp en geduld van Jelle en Marloes kan ik zeggen dat ik alweer voor 80 % ben hersteld.  Zelf ga ik ervanuit dat dit de komende periode alleen nog maar meer wordt. Ik ben dan ook ontzettend dankbaar voor alle hulp en ondersteuning van deze 2 toppers

UIT DE BEHANDELKAMER

Ilona (38 jaar) kreeg in januari 2022 de diagnose borstkanker. Vanwege de nodige bijwerkingen krijgt Ilona wekelijks fysiotherapie van Marloes of Mirjam. Lees hier haar hele verhaal:

Eind januari 2022 kreeg ik de diagnose borstkanker. Mijn wereld stond op zijn kop. Er volgde een operatie en 5 maanden chemotherapie. De behandelingen hakten er goed in en er was weinig van mij over qua conditie en kracht. Ook de hormoontherapie na aanleiding van het soort borstkanker zorgt voor de nodige bijwerkingen. Ik heb toen aangeklopt bij fysiotherapie de Hofstraat. Daar trof ik Mirjam en Marloes die mij goed op weg helpen en zorgen voor het terugwinnen van mijn kracht en conditie na kanker. Cardio afgewisseld met kracht. Ze denken mee en moedigen je aan om het doel te halen. Afwisseling in de oefeningen maakt het elke week weer anders. De ene keer is het wat zwaarder dan de andere keer, maar heerlijk als je het dan toch weer hebt gered en merkt dat je vooruitgaat, je weet immers waar je het voor doet.

In de periode dat ik al fysiotherapie kreeg werd er ook geconstateerd dat ik oedeemvorming in de arm en oksel ontwikkelde. Bij fysiotherapie de Hofstraat kan ik ook terecht voor oedeemtherapie, Marloes helpt mij hierbij. Door de operatie is er een storing in de lymfevochtafvoer gekomen en daardoor kan het lymfevocht niet goed afgevoerd worden, zoals het lichaam dat gewend is. Oedeemtherapie wordt gedaan door middel van massage. Op verschillende punten op het lichaam wordt er dan licht gemasseerd om zo de klieren weer aan te wakkeren voor afvoer. Soms wordt er tape geplakt om te zorgen dat het vocht zich beter verdeeld. Ik heb er echt baat bij! De pijn op sommige punten is echt verminderd en soms zelfs weg. Het is echt ontzettend fijn dat ik daar terecht kan voor beide soorten therapie. In de tijd dat je ziek bent is er al genoeg heen en weer gereis van de ene naar het andere onderzoek, behandeling etc. Dit is dan een uitkomst dat het gewoon op één en dezelfde locatie kan.

Fysiotherapie naar aanleiding van een CVA

In februari 2017 ben ik binnen 24 uur tweemaal getroffen door een CVA. Aan deze CVA’s heb ik rechtszijdige beperkingen overgehouden.

Van een sportieve en actieve man veranderde ik van het één op het andere moment in een persoon die niets meer kon en bij alles afhankelijk werd van anderen. Het enige dat ik op dat moment nog kon was liggen in bed en mijzelf overgeven aan de verzorging en hulp van mijn omgeving.

Na twee weken in het SKB in Winterswijk te hebben gelegen werd ik overgebracht naar de revalidatie-afdeling van de Pronsweide, aangezien revalidatiecentrum het Roessingh een nog te zware belasting zou zijn. In de Pronsweide ben ik begonnen met de eerste therapieën, waaronder fysiotherapie. Na een maand in de Pronsweide te hebben gerevalideerd was ik sterk genoeg om de overstap naar het Roessingh te maken. Vier maanden lang ben ik daar intern geweest om keihard te werken aan mijn herstel. Op het moment dat ik definitief naar huis mocht was ik zover dat ik mij zelfstandig kon verplaatsen in een rolstoel en scootmobiel. Om verder te kunnen werken aan mijn herstel heb ik de rest van 2017 een revalidatietraject gevolgd in het SKB.

Medio 2018 kwam hier een eind aan. Toen heb ik samen met het thuisfront contact gezocht met Bert van Fysiotherapie de Hofstraat om te informeren of zij wat voor mij konden betekenen in mijn verdere herstel. Fysiotherapie de Hofstraat zag zeker mogelijkheden met mij en bracht mij onder de hoede van Judith Westervelt. Samen hebben we doelen opgesteld zoals thuis kunnen lopen met mijn eiffelpoot, mijn beenspieren sterker maken, conditie opbouwen en kijken of we misschien toch weer wat gevoel en functie terug konden krijgen in mijn rechterarm en hand. Helaas is dit laatste niet gelukt. Maar mijn allergrootste doelen waren om weer, hetzij aangepast, te kunnen fietsen en voetballen. Mijn been is weer sterk genoeg geworden om te kunnen fietsen met een driewieler. Voor het voetballen kwam Judith met dé oplossing! Hoewel voetballen op het veld nooit meer zou lukken, kwam zij met het idee om aan het eind van elke therapiesessie af te sluiten met een potje voetbal waarbij ik moet proberen tien doelpunten te maken.

Judith en het voltallige team denken in alles met je mee. Zo kon ik tijdens de coronaperiode niet naar de praktijk komen waardoor we de oefeningen thuis hebben gedaan. Wekelijks kreeg ik via WhatsApp oefeningen doorgestuurd van Judith die ik thuis kon oefenen. Ook wanneer er contact nodig is met mijn revalidatiearts uit het SKB worden de lijnen kort gehouden met Judith en onderneemt zij direct actie wanneer dit nodig is. Een voorbeeld hiervan is dat toen wij thuis merkten dat de spierspasmes in mijn been meer werden Judith één van de eersten was die open stond voor het toepassen van shockwavetherapie bij mijn spasmes.

Maar ook de rest van het team mag niet vergeten worden! Allemaal zijn het stuk voor stuk kanjers die passie hebben voor hun werk en alles op alles zetten om hun patiënt een goed gevoel te geven en te laten ontwikkelen. Tot op de dag van vandaag voelt Fysiotherapie de Hofstraat voor mij en mijn gezin als een warm bad en voelen we ons er thuis. Dankzij hun deskundigheid en motivatie boek ik nu, na 5 jaar, nog steeds vooruitgang.

Lief team van Fysio de Hofstraat, dank voor alles dat jullie voor mij en ons gezin betekenen!

Groet, André ter Haar

Knie operatie

Ook wij als fysiotherapeuten kunnen geblesseerd raken, helaas..

Ik (Judith) had al langere tijd last van mijn knie, het gevoel alsof er een los knobbeltje in mijn knie zweefde, maar stelde het uit om hier iets mee te doen. Toen ik merkte dat ik er tijdens het sporten en voetballen door belemmerd werd, ben ik ermee naar een orthopeed gegaan. Er werd een röntgenfoto gemaakt, waarop bevestigd werd waar ik al bang voor was. Ik had een corpus liberum (los stukje kraakbeen of botweefsel dat vrij door het gewricht zwerft) in mijn knie. Een operatie was de enige optie om van mijn klachten af te komen.

Op vrijdag 25 maart was het zover, door middel van een kijkoperatie is het losse stukje weefsel uit mijn knie verwijderd. De operatie is goed verlopen en de revalidatie kon beginnen. Eerst een aantal dagen rustig aan doen en met krukken lopen en vervolgens aan de slag om mijn been weer sterker te maken met het uiteindelijke doel om weer pijnvrij te kunnen voetballen en sporten.

Nu zal je misschien denken als fysiotherapeut kun je jezelf mooi behandelen, maar ik ken mezelf en dit leek me geen goede optie. Ik was bang dat ik dingen te snel zou doen, waardoor de revalidatie alleen maar langer zou duren. Wat doe je als je collega’s hebt waarvan je weet dat ze sporters erg goed kunnen begeleiden tijdens de revalidatie? Dan vraag je natuurlijk of ze jou willen begeleiden. Zo kwam ik een paar dagen na mijn operatie bij Mirjam terecht.

Mirjam heeft mij ontzettend goed begeleid tijdens mijn revalidatie, ze heeft me voornamelijk moeten afremmen om niet te snel te veel te doen. Mede dankzij de goede begeleiding kon ik na 6 weken weer rustig starten met hardlopen en veldtraining, wat een fijn gevoel was dat!

Afgelopen zaterdag mocht ik, 10 weken na de operatie, dan weer mijn eerste minuten maken! Helaas hebben we de wedstrijd niet kunnen winnen, maar wat was het fijn om weer met mijn teamgenoten op het veld te staan!

Osteochondritis dissecans

In september 2020 kreeg Sam last van haar linker enkel zonder enige aanleiding. Na het maken van foto’s is er een osteochondraal defect (gecombineerd bot en kraakbeen defect) geconstateerd van de laterale talusrol, of te wel haar sprongbeen.  Dit is een vrij zeldzame aandoening en na lang wachten is ze op 26 januari 2021 hieraan geopereerd in het UMC in Amsterdam. Hierbij is er een stukje donorbot uit haar scheenbeen gehaald waarmee ze het breukje hebben opgevuld. Na 3 maanden in het gips te hebben gezeten kon ze eindelijk starten met het revalidatie traject bij ons.

Vanwege een periode van 3 maanden gips was er een duidelijke afname van de mobiliteit van haar enkel. Daarom lag in het begin van de revalidatie de nadruk op het vergroten van de enkelmobiliteit en het verbeteren van het looppatroon. Hierna zijn we verder gaan uitbouwen in de revalidatie waarbij de nadruk meer lag op kracht en stabiliteitstraining. Explosieve oefeningen moesten nog 6 maanden wachten.

In de afgelopen 8 weken zijn we begonnen met sportspecifieke oefeningen om Sam weer klaar te stomen voor hetgeen wat zij het liefst doet: atletiek! Hoogspringen en sprinten zijn de onderdelen die ze het leukst vindt. 2 weken terug was het dan eindelijk zo ver, de eerste trainingsdag! Sam heeft genoten van de eerste atletiektrainingen, uiteraard ook van de heerlijke spierpijn! Meer zien? bekijk dan de filmpjes op facebook en instagram

OPERATIE VOET

24 juni 2021, 2,5 maand na mijn voetoperatie kon ik eindelijk beginnen met revalideren bij Judith. Met maar 1 doel: de kracht terugkrijgen in mijn rechterbeen en pijnvrij kunnen sporten.

Voor mijn operatie heb ik ruim 1.5 jaar amper iets kunnen doen aan sport. Dat was ontzettend frustrerend, omdat ik een echte sportliefhebber ben. Maar de operatie moest, want de pijn was niet meer draaglijk.

Tijdens de zwangerschap is er bij mij een bloedvat verstopt geraakt, waardoor een deel van mijn hersenen beschadigd is; Cerebrale parese. Hierdoor ben ik geboren met een lichamelijke beperking aan mijn rechterbeen en arm. Een beperking waardoor ik wat moeilijker loop en ik bepaalde handelingen op een andere manier moet doen.

Tijdens het begin van mijn revalidatie mocht ik nog niet rennen en springen, daarom begonnen we met krachtoefeningen. Toen wist ik meteen dat de kracht in mijn rechterbeen ver te zoeken was en ik nog een lange weg te gaan had. Na een aantal weken kwamen daar de conditieoefeningen bij. Verschillende oefeningen waarbij het zweet op mijn voorhoofd stond en ik na die tijd echt geen puf meer had. De oefeningen waren zo zwaar, zodat ik de dagen erna amper een stap vooruit kon zetten vanwege de ontzettende spierpijn. De afspraken werden na een aantal weken ook wel de“ afmatuurtjes” van Sita genoemd . Anderen vroegen ook nog wel eens wat ik nog bij de fysio deed met al die afmatoefeningen 🤣. Ondanks alles heb ik de motivatie gevonden om door te gaan en ook om sterker terug te komen dan ooit. Mede door de aanmoedigingen van Judith zoals; “kom op Sita, nog effe volhouden en dan heb je even rust!” of “goed bezig Sita!”. En natuurlijk mocht een lach en een grapje niet ontbreken tussen de oefeningen door. Ook de voor- en nabeschouwingen van de voetbalwedstrijden in het weekend of door de weeks waren onderdeel van de gesprekken. Het feit dat alles een tijdje later minder pijn deed en het stap voor stap beter ging, gaf mij zelfvertrouwen. En al helemaal na een goed bericht vanuit het ziekenhuis. Daardoor heb ik alles weer op kunnen pakken. Ik ben begonnen met hardlopen. Ook heb ik in overleg met Judith mogen voetballen op school om te kijken hoe het ging met de pijn, daar ontdekte ik dat mijn conditie nog niet goed was, dus dat ik daar nog aan moest werken. Maar wat voelde dat goed, want ja, voetballen doe ik ook heel erg graag. Later ben ik weer begonnen met tennissen, dat ik al ruim 11,5 jaar met alle plezier doe. Het tennissen kan ik weer volledig doen. Het rennen over de baan, zonder rekening te moeten houden met de pijn, geeft een ontzettend goed gevoel! Dat heb ik al die maanden toch echt gemist!

Met deze fijne gedachten kan ik ook vooruit kijken op een mooie tijd bij de opleiding “Sport en Bewegen” voor het volgende studie jaar.

Binnenkort loop ik met ontzettende vermoeide benen, maar bovenal met een heel blij gevoel voor de laatste keer de fysiopraktijk uit om op weg te gaan naar heel veel mooie sportmomenten en om weer te kunnen genieten van alles wat ik wil en nu weer kan doen! Dan kan ik terug kijken op een hele fijne en gezellige tijd hier!

Maar eerst ga ik nog even knallen! En heel belangrijk; ik heb mijn doel behaald!!

Die afmatuurtjes waren het meer dan waard, want zo heb ik toch echt mijn doel behaald!!

BEENBREUK EN REVALIDATIE DAARNA:

Wilmar heeft in augustus vorig jaar een beenbreuk opgelopen. Sindsdien is hij onder behandeling geweest bij Fysio de Hofstraat. Lees hier zijn hele verhaal:

Een jaar geleden was het geen reguliere blessure behandeling zoals altijd. De 9 fysiotherapie behandelingen werden vaak besteed aan het herstellen van mijn pijntjes die ik met mijn “oude lijf” oploop in het waterpolo seizoen. Nu kwam ik aan in een scootmobiel en liep ik met krukken naar binnen bij fysiotherapie de Hofstraat.

12 augustus 2020 10.05 uur verliep een sprong in het water namelijk anders dan verwacht. Bij het belanden op een rots onder water in de Zwitserse bergen brak ik mijn kuit en scheenbeen. Met een helikoptervlucht, operatie en een verzekeringsvlucht naar Nederland als gevolg. Na 4 weken zat ik voor het eerst op de hometrainer bij fysiotherapie de Hofstraat met mijn been nog in de brace. Gelukkig geen gips, maar een brace die ik zelf open kon leggen als ik met het been hoog lag. Deze mocht ik na 6 weken in de wilgen hangen en vanaf toen begon mijn revalidatie echt. 2 dagen in de week was ik te vinden aan de Hofstraat. Onder geweldige begeleiding ging ik letterlijk en figuurlijk stappen vooruit! Reële doelen werden gesteld in samenspraak met mij. Hierin werd ook duidelijk aangegeven wat echt nog niet kon, maar ik werd ook uitgedaagd om voor je gevoel over de grens te gaan, later bleek dit de perfecte keuze. Voorbeeld hiervan is dat het met vier maanden zo goed ging dat ik het idee kreeg dat ik met 6 maanden de eerste meters rustig zou kunnen joggen. Niet over nagedacht dat er ook een terugval zou kunnen plaats vinden…. Dat was voor mij een behoorlijk domper. Maar ook op zo’n moment werd er gekeken naar de mogelijkheden en werd er op verschillende manieren meegedacht. Er kwam een strenge winter en iedereen stond op de schaats, een uitdaging die ik graag aan wilde gaan. In overleg met de Hofstraat heb ik schaatsen gekocht met een hoge schoen waardoor ik stapsgewijs in een week opgebouwd heb naar 20 km schaatsen op de Slingeplas. De dip was volledig weg en  nieuwe doelen werden gesteld.

12 juni werd bijvoorbeeld met rood omcirkeld. De semi-virtuele triatlon van Aalten. Daar moest 5 km hardgelopen worden, het fietsen en zwemmen was voor mij geen probleem. Het doel was vooral aan één stuk de 5 km uitlopen. Tempo was niet belangrijk. Het was hard trainen, maar onder deze begeleiding was het gaaf om te realiseren. Toppunt hieraan was wel dat er uiteindelijk drie teams van de Hofstraat meededen aan de trio triatlon waar de onderlinge strijd werd uitgevochten.

Een jaar lang was ik 2 tot 3 keer in de week te vinden in de oefenzaal van fysiotherapie de Hofstraat. Er is geen moment geweest van verveling of geen motivatie. Dit door de geweldige begeleiding en betrokkenheid. Na een jaar ben ik uitbehandeld en loop ik als een kievit fysiotherapie de Hofstraat uit. Ik ga het gewoon missen, de gezelligheid, betrokkenheid, expertise en het grenzen verleggen.

KNIEREVALIDATIE BIJ VOORSTE KRUISBAND RECONSTRUCTIE

Drie jaar geleden in maart liep ik voor het eerst Fysiotherapie praktijk De Hofstraat binnen. Tijdens een voetbaltraining zakte ik door mijn rechterknie. Er is toen een MRI scan gemaakt en vervolgens was het wachten op de uitslag. Deze viel flink tegen, want het bleek een afgescheurde voorste kruisband te zijn. In Winterswijk ben ik aan mijn knie geopereerd en heb ik vervolgens 9 maanden hard getraind met Mirjam om weer terug te komen op het voetbalveld in mijn oude team, de MO19-1.

Drie jaar later, ook in maart, moest ik helaas weer naar de fysio bellen. Ik kreeg Mirjam, mijn fysiotherapeut van 3 jaar terug, aan de lijn en vertelde haar wat er was gebeurd.

Op de eerste voetbaltraining, na de coronastop, ben ik tijdens een actie door mijn knie gezakt. Dit keer het andere been, namelijk m’n linkerknie. Gelijk ging er door mijn hoofd: “dit is mijn kruisband”. De weken erna was ik alleen maar aan het hopen dat het niet mijn kruisband was, niet wéér… De dokter belde me helaas op met het slechte nieuws dat ik toch weer een voorste kruisbandrubtuur had en dus moest gaan nadenken over een operatie. Omdat mijn knie erg instabiel bleef, was het al vrij snel duidelijk dat ik en kruisbandreconstructie zou krijgen.

Zo kwam ik toch weer opnieuw in behandeling bij Mirjam. Dit wilde ik zelf graag weer met haar doen, want ze is erg kundig op het gebied van kruisbanden en heeft me de vorige keer ook heel goed begeleid. Mirjam is streng op de momenten wanneer ik een schop onder de kont nodig heb, maar ze weet ook precies wanneer ze me gerust moet stellen als het even wat moeilijker is. We zijn meteen aan de slag gegaan met het versterken van mijn bovenbeen spieren en hamstrings, want ze gebruiken een deel van de hamstringpees om een nieuwe kruisband te maken.

In juni werd ik eindelijk opgeroepen voor de operatie, want er was enige vertraging door de coronasituatie. De operatie was geslaagd en ondanks de struggles aan het begin verliep het allemaal prima. Toen mijn knie rustig bleef mocht ik steeds ietsje meer. De eerste stap was het zonder krukken lopen. Hierna mocht ik al snel weer gaan fietsen. Het voelde heel fijn dat ik weer bezig kon zijn met het herstel. Toen begon het zwaardere werk, namelijk heel veel squatten. Alle spieren rondom de knie moeten namelijk de knie helpen met stabiliteit, dus die moeten extra sterk worden. Recent mocht ik voor het eerst joggen. Het waren welliswaar maar 6 minuten in totaal, maar het voelde goed dat ik dit na drie maanden al weer kon.

Ik heb nog wat maandjes voor de boeg, maar ik bekijk het stap voor stap. Ik word heel goed en fijn begeleid en dat geeft me weer de motivatie om te trainen. Ik hoop over een jaartje gewoon weer gezellig bij vrouwen 5 aan te kunnen sluiten, maar eerst nog eventjes bikkelen!